www.zbanowanifzp.fora.pl

przepiorko dybuk

To przecież urodzony aktor obdarzony wybitnym talentem. W swoim monodramie, przedstawionym ostatnio przed Zgromadzeniem Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych, wypadł nie gorzej niż Jerzy Stuhr w ,,Kontrabasiście" Süskinda.

Monodram to forma wręcz idealna dla Netanyahu, bo może być kierowana zarówno do realnych, jak i do wyimaginowanych widzów. Monodram ,,O dobrym Izraelu i złym Iranie" od kilkudziesięciu lat wystawiany jest na deskach całego świata, przy czym przez ostatnie trzydzieści lat etatowym wykonawcą jest Netanyahu. Spektakl jest żywy, to znaczy ulega ciągłym modyfikacjom, oczywiście nie wpływającym na jego zasadnicze przesłanie.

Tym razem monodram został wzbogacony wątkiem o pysznych pomidorkach "cherry" i o systemie kropelkowego nawadniania zbóż. W celu wyeksponowania znaczenia dla świata pomidorków ,,cherry" wykonawca monodramu sięgnął po dramatyczny, minutowy antrakt i zamilkł na minutę. Nieliczni, nie śpiący jeszcze widzowie zamarli z wrażenia, większość się obudziła ze słodką myślą, że to już koniec przedstawienia.

Jaki morał zawiera monodram Netanyahu? Ano taki, że przyjaźń z Izraelem na pstrym koniu jeździ.

Dla przypomnienia:

Motto wybrałem takie: ,,Iran spuszczony ze smyczy i bez kagańca zacznie grasować, pożerając coraz więcej zdobyczy" (cytat z monodramu Netanyahu)

,,Iran był drugim muzułmańskim państwem, po Turcji, które uznało ogłoszoną w 1948 roku niepodległość Izraela. Podkreślano więź historyczną, zauważając z dumą, że to Persowie są bliskimi przyjaciółmi Żydów. Wszak kilka wieków przed narodzinami Chrystusa perski przywódca Cyrus II Wielki zezwolił im na powrót z niewoli babilońskiej i odbudowę Jerozolimy. (nie tylko pozwolił, ale i w dodatku sfinansował tę budowę. przyp. przepiorko)

W Iranie za czasów szacha Mohammada Rezy Pahlawiego bez problemu można było słuchać audycji radia Głos Izraela, i to w języku perskim. Rozwijała się współpraca gospodarcza. Gdy w 1967 roku Izrael lizał rany po czerwcowej wojnie z Arabami, Teheran dostarczył Tel Awiwowi duże zapasy ropy naftowej. Zaledwie rok później dokończono budowę potężnego ropociągu ciągnącego się z Ejlatu do Aszkelonu, a czerpiącego ropę z Iranu. Relacje były, jak na bliskowschodnią miarę wzorcowe.
Jak pisze izraelski profesor Benjamin Beit-Hallahmi z Uniwersytetu w Hajfie, aktywność dyplomatyczna była jeszcze większa. W grudniu 1961 roku z tajną wizytą przybył do Teheranu pierwszy premier Izraela Dawid Ben-Gurion. W czerwcu 1966 roku w Iranie spotkał się z szefem rządu Amirem Abbasem Howejdą izraelski premier Levi Eszkol.

Z kolei premier Golda Meir odwiedziła Teheran w maju 1972 roku. Jeżeli wierzyć izraelskiemu ambasadorowi w Teheranie Uriemu Lubraniemu (1974 -1979), w Iranie gościli: trzykrotnie szef rządu Icchak Rabin, dwukrotnie minister spraw zagranicznych Yigal Allon oraz trzykrotnie jego następca, weteran wojenny Mosze Dajan. Raz w Iranie byli minister obrony Menachem Begin oraz minister obrony Szymon Peres. Chyba tylko Stany Zjednoczone były miejscem częstszych wizyt izraelskich przywódców.

Szkoła Mosadu
Potajemnie rozwijano współpracę wojskową. Ta najściślejsza dotyczyła służb specjalnych, co było efektem istnienia wspólnych celów strategicznych, chociażby chęci utrzymywania bliskich relacji z Zachodem z jednoczesnym skrytym neutralizowaniem wpływu Arabów w regionie. Pierwszy oficer łącznikowy pojawił się w Teheranie już w 1955 roku. Jak wspomina w swej książce Houchang Nahavandi, bliski doradca szacha Rezy Pahlawiego, Izraelczycy szczególnie cenili generała Alego Motazeda, odpowiedzialnego za wywiad wojskowy. Uważano, że jego agentom udało się przeniknąć w głąb siatki palestyńskiej, tej hodowli narybku dla ekstremistycznej opozycji i irańskiego terroryzmu, do tego stopnia, że Izraelczycy często korzystali z ich informacji”, pisze Nahavandi. Jeśli wierzyć innym źródłom, to właśnie Mosad zainicjował rebelię Kurdów w Iraku, będącym największym rywalem Iranu, a także sprzedawał broń, choćby 45 tysięcy pistoletów maszynowych Uzi, które później, o ironio, stały się głównym orężem sił Ruhollaha Chomeiniego.

Co ciekawe, to Mosad był najważniejszym nauczycielem irańskich służb specjalnych, osławionego SAWAK. Współpraca została nawiązana w latach sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to pogłębiono relacje dyplomatyczne. W Tel Awiwie otworzono nawet nieoficjalną ambasadę, a Izraelczycy mieli biuro w Teheranie. Robiono to wszystko w sposób nie do końca jawny, bo szach nie chciał psuć sobie relacji z Arabami. Do Izraela zaczęto wysyłać funkcjonariuszy służb specjalnych. Mosad zrewanżował się delegacją własnych instruktorów.

Izraelczycy przywieźli do Iranu podręczniki, i to po persku, czegoś takiego nigdy nie zrobili agenci CIA oraz MI6 przyznał irański generał Husajn Fardust. Nic więc dziwnego, że według niektórych oficerów Mosadu, SAWAK był tak naprawdę ich dzieckiem, z którego wielu było dumnych.

Dziś brzmi to nieprawdopodobnie, ale z inicjatywy Izraela rozpoczęto dwustronne prace nad zbudowaniem rakiety balistycznej dalekiego zasięgu, która mogła zostać wyposażona w głowicę atomową. Na mocy umowy Izrael zapewniał wiedzę techniczną i amerykańskie komponenty, a Irańczycy pieniądze (ponad miliard dolarów w ropie naftowej), linię montażową oraz poligon doświadczalny. Jerozolima próbowała wciągnąć Iran w projekt, który zakładał budowę nowoczesnego odrzutowca bojowego.

Sytuacja zaczęła zmieniać się w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, kiedy to szach Mohammad Reza Pahlawi zainicjował politykę nastawioną na uzyskanie samodzielności w sprawach międzynarodowych oraz odbudowanie dawnej potęgi Iranu. Zaczęto wówczas w Teheranie lansować koncepcję budowy bezpieczeństwa Zatoki Perskiej i Oceanu Indyjskiego przez państwa regionu, a nie Stany Zjednoczone. Fakt ten został przez Waszyngton w dużej mierze zignorowany, uznano to bowiem za przejaw narastającej megalomanii irańskiego monarchy.

Robert Czulda
[link widoczny dla zalogowanych]

Grego

Persja i Turcja to odwieczni rywale. Jak to się Izraelowi udało nie rozegrać tej odwiecznej rywalizacji na swoja korzyść, tylko z jedną i druga potęgą koty drzeć, to jest dla mnie jedna z wielkich zagadek naszych czasów.

przepiorko dybuk

Izrael, to w ogóle jedna wielka zagadka. W polityce wewnętrznej nie potrafi sobie poradzić ze swoimi, izraelskimi, muzułmańskimi Arabami, którzy stanowią ok. 20 % całej izraelskiej populacji. To niby dużo, bo 1,6 mln. ludzi, ale w Rosji muzułmanów jest ponad 20 milionów ( w Rosji, czyli nie tylko na Kaukazie, ale i na Powołżu, Uralu, w Moskwie i w Petersburgu), czyli procentowo niewiele mniej niż w Izraelu, bo ponad 13%. I nikt tam na co dzień nie rzuca w Rosjan kamieniami czy butelkami.

A jak już napisałeś – w polityce zagranicznej Izrael zachowuje się jakby cierpiał na zespół Downa. Potrafi tylko megalomańsko żądać i straszyć swoją śmieszną, lilipucią armią.

Izrael uważa, że to i tamto mu się należy jako, po pierwsze - ocalałym z Holokaustu, a po drugie – jako narodowi wybranemu.

Jeszcze kilka lat takiej polityki i Izrael sam się unicestwi, co zresztą byłoby niezłym rozwiązaniem, bo zniknąłby punkt zapalny na Bliskim Wschodzie. Już teraz w Izraelu trzęsą portkami, bo Rosjanie wprawdzie są dobrymi sąsiadami i sojusznikami na polu walki, ale nie są dojnymi i łatwymi do sterowania frajerami jak Amerykanie.

Już pisałem, że gdyby Netanyahu zamiast froterować korytarze amerykańskiego Kongresu i Białego Domu, poleciał wcześniej na wódkę do Putina, to teraz miałby sytuację komfortową.

Ale mleko już się rozlało, Rosja teraz umocni swoje wpływy, na początek w Syrii i w Iraku, a Persów uzbroi i uprzemysłowi, a więc od siebie uzależni. Izrael może jeszcze pokładać nadzieje w nowym prezydencie USA, który w czasie kampanii wyborczej wszystko obieca.

Moi bracia Rosjanie się nie pierdolą w tańcu i wreszcie zrobią porządek na Bliskim Wschodzie. Oczywiście po swojemu i taki, jaki im będzie odpowiadał, a naród wybrany obudzi się z ręka w nocniku, taka tradycja. A tradycja dla Żydów najważniejsza.

No to zdrowie Rosjan!

Grego

Zaiste! Wreszcie się ktoś tym opętańcom dobrał do dupy. Nawiasem mówiąc "gołąbki pokoju" już stękają, że rosyjskie lotnictwo bombarduje ich ulubieńców - umiarkowanych skurwysynów. A ja sobie tak myślę, że skurwysyn umiarkowany po trafieniu pięścetkilową bomba w łeb z pewnością skurwysynem radykalnym nie zostanie, a w przeciwnym wypadku trudno przewidzieć.

przepiorko dybuk

https://www.youtube.com/watch?v=UhyioUv5mIk

W 27 sekundzie tego klipu pojawia się napis:

,,Samoloty FR w ciągu doby dokonały więcej w wojnie z Państwem Islamskim niż lotnictwo koalicji USA w ciągu roku.”

Takie jest zdanie Sztabu Generalnego Rosji. Dodatkowo Sztab ten podaje, że bojownicy PI w panice porzucają swoje stanowiska.

,,W ich szeregach zaczęła się panika i dezercja” – poinformował generał Andrzej Kartapołow, szef Głównego Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych FR.

Na youtube jest sporo filmików z rosyjskich akcji w Syrii.

I jeszcze jedno, drodzy Izraelczycy: nie chcieliście wcześniej przyjechać do Rosji, no to Rosja przyleciała do Was. Myjcie się regularnie i czeszcie się często, bo będziecie się obejmować z Rosjanami. Smile

,,Обстановка в Сирии толкает Израиль в объятия России”

(,,Sytuacja w Syrii pcha Izrael w objęcia Rosji.”)

https://www.youtube.com/watch?v=yDzif1LlrB0

Grego

[link widoczny dla zalogowanych]

Grego

Co do tych rewelacji o islamistach porzucających pozycje, ja bym był ostrożny. Jest niemal pewnym, ze po fali ataków z powietrza siły lądowe Asada przejdą do natarcia. Wtedy sie dowiemy jaką faktycznie szkodę w jednostkach kozojebów wyrządziło ruskie lotnictwo. Ja trzymam kciuki, żeby jak największe. Dość tego obcinania głów, handlu dziewczynami i masowych mordów. Zdrowie Asada! Lwa Lewantu!!! Very Happy

przepiorko dybuk

,,Dość tego obcinania głów, handlu dziewczynami i masowych mordów.”

Komu dość – niech dzwoni!